Een testament wordt gelijkluidend genoemd als twee partners een testament maken met (bijna) dezelfde inhoud. Vaak benoemen partners elkaar tot erfgenaam en benoemen zij dezelfde voogd, bewindvoerder en executeur.
Het is in Nederland niet mogelijk om samen één testament te maken. Partners maken dus twee testamenten, ieder één. Soms wil een van de partners een bepaling opnemen die afwijkt, de testamenten hoeven dus niet exact gelijk te zijn.
Soms wordt een testament na het overlijden van de eerste partner aangepast, maar dit is lang niet altijd nodig. Een testament kan worden aangepast als een goede erfstelling of executeur ontbreekt of als iemand een nieuwe partner ook iets wil nalaten.
Voor samengestelde gezinnen is een gelijkluidend testament vaak niet geschikt, omdat er vaak specifieke bepalingen moet worden gemaakt voor kinderen uit eerdere relaties.
De meeste echtparen maken een gelijkluidend testament, maar voor een samengesteld is het meestal niet altijd geschikt.
